Τον τελευταίο χρόνο, όσοι αρνούνται να εκπληρώσουν την υποχρεωτική θητεία στις Ένοπλες Δυνάμεις αντιμετωπίζουν την όλο και περισσότερο εντεινόμενη καταστολή από την πλευρά των στρατιωτικών και διοικητικών αρχών. Εάν μάλιστα επιλέξουν να υποστηρίξουν αυτή τους την επιλογή δημόσια, τότε σίγουρα έχουν εξασφαλίσει πως κάποιος «καλοθελητής» υπάλληλος της στρατολογίας θα ασχολείται άγρυπνα μαζί τους και θα φροντίσει για την πιο σκληρή και ακραία ερμηνεία του νόμου ώστε να τους φέρει στη χειρότερη δυνατή θέση.
Τα νέα στοιχεία, που προστέθηκαν στο πάζλ των ήδη γνωστών διώξεων, είναι οι αυτόφωρες προσαγωγές, η στοχοποίηση ατόμων με αλλεπάλληλες διώξεις εις βάρος τους σε σύντομο χρονικό διάστημα και ότι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική τους ζωή και την οικονομική τους επιβίωση: περισσότερη ταλαιπωρία, απουσία από την εργασία, δυσβάστακτα δικαστικά έξοδα κ.ά.
Πέρα όμως από τις ποινικές κυρώσεις, τελευταία ενεργοποιήθηκε και μια άλλου τύπου καταστολή ή μάλλον βία, καθώς αυτό συνιστά στην πραγματικότητα ο οικονομικός εκβιασμός. Πιο συγκεκριμένα, εδώ και 3 χρόνια έχει θεσπιστεί (από τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας Ε. Βενιζέλο) το διοικητικό πρόστιμο των 6000€ για κάθε ανυπότακτο (επίσημη νομική ορολογία). Το ποσό είναι καταβλητέο στην αρμόδια εφορία και μέχρι την εξόφλησή του ο ανυπότακτος δεν μπορεί να λάβει αποδεικτικό φορολογικής ενημερότητας, με ότι εμπόδια συνεπάγεται αυτό για την καθημερινότητά του (μη-δυνατότητα ανανέωσης άδειας ασκήσεως επαγγέλματος, έκδοσης κάρτας ανεργίας, σύναψης δανείου κοκ). Επιπλέον, η μη εξόφλησή του συνεπάγεται προσαύξηση 1% /μήνα επί του εναπομείναντος χρέους.
Βέβαια, το χρηματικό κυνήγι μέσω διοικητικών προστίμων και φορολογικών επιδρομών δεν αρχίζει, ούτε και τελειώνει στους αρνητές στράτευσης. Πρόκειται για τη νέα απροκάλυπτη μέθοδο μιας ακραία νεοφιλελεύθερης και αυταρχικής κρατικής μηχανής για να αντιμετωπίσει αυτούς που θεωρεί ότι του “χρωστάνε”, για να επιβάλλει την τιμωρία σε όσους αντιδρούν, για να παραλύσει προληπτικά τους υπόλοιπους. Ας μην ξεχνάμε πως στην ίδια λογική εντάσσονται και οι τεράστιες οικονομικές εγγυήσεις που επιβάλλονται προκειμένου τη μη-προφυλάκιση κάποιου, που η δικαιοσύνη «καταδιώκει», έως ότου δικαστεί. Και όλα αυτά με την πρόφαση της ενίσχυσης των κρατικών ταμείων και της βελτίωσης της οικονομικής κατάστασης της χώρας.
Έτσι λοιπόν – για να πάμε πίσω στους αρνητές – βάσει του νόμου Ν.3943/2011, σύμφωνα με τον οποίο οι οφειλές προς το Δημόσιο άνω των 5000€ διώκονται ποινικά, οι ανυπότακτοι απειλούνται ξανά με φυλάκιση- λόγω χρεών αυτή τη φορά- αλλά και με άμεση κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων και δέσμευση των τραπεζικών λογαριασμών. Και προφανώς… η εξόφληση του προστίμου δε λειτουργεί απαλλακτικά για τις στρατιωτικές υποχρεώσεις.
Τα δυο τελευταία χρόνια το πρόστιμο αυτό έχει βεβαιωθεί σε πολλούς αρνητές στο πλαίσιο αυτού του άτυπου «οικονομικού κυνηγητού». Πολύ πρόσφατα όμως ξεκίνησε και μία νέα σειρά επιβολής του προστίμου αυτού, σε άτομα που είχε ήδη επιβληθεί παλαιότερα ανεβάζοντας το χρέος τους στα 12.000€. Πρόκειται για άτομα τα οποία υπερασπίζονται πολιτικά και δημοσία την επιλογή τους να μην υπηρετήσουν στις ΕΔ, πράγμα που αποδεικνύει την εκδικητική τάση των αρχών.
Τα παραπάνω οδηγούν προφανώς τον κάθε διωκόμενο αρνητή στράτευσης σε μια τρομερή οικονομική ασφυξία, αδυναμία εργασίας και βιοπορισμού και εν τέλει σε αδυναμία αξιοπρεπούς διαβίωσης. Έτσι, επιβάλλεται τώρα- πιο επιτακτικά από ποτέ –στο πλαίσιο έντασης της πολυεπίπεδης καταστολής- να συλλογικοποιήσουμε με μεγαλύτερο πείσμα τις αντιστάσεις μας οργανώνοντας από τα κάτω τον αγώνα μας και προτάσσοντας την αλληλεγγύη και την πολιτική δράση ως το μόνο αποτελεσματικό ανάχωμα στις πολιτικές τους.
Θεσσαλονίκη
καλοκαίρι 2013