Παραδοσιακό γλέντι για την οικονομική ενίσχυση της υπόθεσης του στρατοδικείου του Μιχάλη Τόλη στα Γιάννενα.

Αναδημοσίευση:

“Εχτές πέμπτη 12/2/2015, πραγματοποιήθηκε στις 11 το πρωί απο την αναρχική ομάδα Καπνισμένο Τσουκάλι και αλληλέγγυους απ’ το αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Καρδίτσας, παρέμβαση στη Δ.Ο.Υ. Τρικάλων ενάντια στα διοικητικά προστήματα, ύψους 6000 ευρώ, που επιβάλλουν τα στρατολογικά γραφεία στους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης. Συγκεκριμένα ήταν μια δράση αλληλεγγύης στον σύντροφο ολικό αρνητή στράτευσης Ρίτσιο Χάρη, στον οποίο τα χακί ανδρείκελα του έχουν επιβάλει δύο φορές το διοικητικό πρόστημο, σε διάστημα 8 μηνών, για την ανυποχώρητη στάση του να αρνηθεί την στρατιωτική θητεία.

Αναρτήθηκαν δύο πανό, ένα στην κεντρική είσοδο της Δ.Ο.Υ. Τρικάλων και ένα στον εσωτερικό χώρο του κτηρίου,  τα οποία έγραφαν “ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ-ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΌ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ” ΚΑΙ “ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΟΛΙΚΩΝ ΑΡΝΗΤΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ” αντίστοιχα. Μοιράστηκαν κείμενα τόσο στον κόσμο που βρισκόταν στο κτήριο όσο και στους υπαλλήλους και πετάχτηκαν τρικάκια. Μιας και ο διευθυντής της Δ.Ο.Υ. ήταν απών, τα “άκουσε” η υποδιευθύντρια της Δ.Ο.Υ. για την συμμετοχή τους στην στρατιωτική καταστολή του συντρόφου. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε :

Είναι κοινά γνωστό ότι τον Μάιο του 2010 με αφορμή την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου ξεκίνησε μια ωμή λεηλασία και αφαίμαξη άνευ προηγουμένου όλων των καταπιεσμένων κατοίκων του ελλαδικού χώρου, που στόχο είχε και έχει την καταστολή της κοινωνίας στη λογική της οικονομικής περιθωριοποίησης.

Η οδυνηρή πραγματικότητα που μας επέβαλαν περιλαμβάνει κατακρεούργηση μισθών και συντάξεων, επιβολή βαριά φορολογίας, 650.000 λουκέτα, 1.500.000 άνεργους, 6.000 νεκρούς (αυτοκτονίες λόγω κρίσης), βίαιη καταστολή κινημάτων, επιστρατεύσεις εργαζομένων, παραδειγματική τιμωρία όσων αντιστέκονται με διώξεις και φυλακίσεις (51 αναρχικοί στις φυλακές και εκατοντάδες άλλοι σε καθεστώς ομηρίας με δίκες / αναστολές / ‘’παρών’’ στα Α.Τ.), στρατικοποίηση της αστυνομίας στις πόλεις και αστυνομικοποίηση του στρατού στα σύνορα, όπου μαζί με την FRONTEX και το λιμενικό δολοφονούν δεκάδες πρόσφυγες, ενώ έφτιαξαν κέντρα ΄΄φιλοξενίας΄΄ – κολαστήρια – μεταναστών και νομοθέτησαν φυλακές τύπου Γ’.

Από αυτά τα πλαίσια της κοινωνικής και οικονομικής εξαθλίωσης δε θα μπορούσαν να εξαιρεθούν και οι ανυπότακτοι του ελληνικού στρατού (40.000 περίπου), στους οποίους από τον Μάιο του 2011 έχει επιβληθεί διοικητικό πρόστιμο ύψους 6.000 ευρώ. Και ποιοι το επέβαλαν; Οι θιασώτες της πείνας μας: ο τότε υπουργός άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος με τον τότε υπουργό οικονομικών Παπακωνσταντίνου (κατηγορούμενος για 3 κακουργήματα για τις λίστες Λαγκάρντ). Από την μία η δίψα τους για κρατικά έσοδα και από την άλλη η βίαιη φτωχοποίηση, που με το πρόστιμο των 6.000 ευρώ μετατράπηκε σε οικονομικό στραγγαλισμό!

Ουσιαστικά διοικητικές και οικονομικές υπηρεσίες, όπως οι Δ.Ο.Υ., συμμετέχουν πλάι με τους καραβανάδες και τους στρατοδίκες στην οικονομική εξόντωση όσων αρνήθηκαν την στρατιωτική θητεία. Ανάμεσα τους και οι ολικοί αρνητές στράτευσης που αρνούνται δημόσια τη στρατιωτική θητεία – επιτιθέμενοι, τόσο στις αυταπάτες των εθνικών ιδεολογημάτων, όσο και στη στρατικοποίηση της καθημερινής ζωής – και που αρνούνται να ενσωματωθούν και να υπηρετήσουν τα θεμέλια των κρατών, των εθνών και του κεφαλαίου.

Λόγοι που οδηγούν τον στρατό σε εκδικητικές μεθόδους με ξεκάθαρα πολιτικά και ιδεολογικά κριτήρια και σε αγαστή συνεργασία με εισαγγελείς, μπάτσους και διευθυντές Δ.Ο.Υ. διαμορφώνουν μια νέα εποχή καταστολής των ολικών αρνητών στράτευσης, που περιλαμβάνει ποινικές διώξεις, οικονομική καταστολή, αυτόφωρες συλλήψεις, κρατητήρια και μεταγωγές από άκρη σε άκρη της ελληνικής επικράτειας.

Έτσι, λοιπόν, η στρατολογία Αθηνών σε πλήρη συνεργασία με τον προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Τρικάλων Διονύση Κατσαρό, επέβαλαν στον ολικό αρνητή στράτευσης Χάρη Ρίτσιο δύο φορές το διοικητικό πρόστιμο των 6.000 ευρώ για τις αρνήσεις του να υποταχτεί ως έρμαιο στα χέρια του ελληνικού στρατού. Μάλιστα, το πρώτο επιβλήθηκε στις 15 Μάιου 2014, μέσω TAXIS, και λίγες μέρες αργότερα στις 5 Ιούνη εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης για ανυποταξία από τον στρατιωτικό εισαγγελέα του ρουφ, (μόλις 20 ημέρες πριν από το αναμενόμενο στρατοδικείο στις 25 Ιούνη). Κατ’ αυτόν τον τρόπο κατέστησαν τον Χάρη Ρίτσιο, ταυτόχρονα, και οφειλέτη και καταζητούμενο και υπόδικο για το πλημμέλημα της ανυποταξίας, πράγμα που δείχνει την ολοφάνερη εκδικητικότητα των μηχανισμών του κράτους ως προς τους ολικούς αρνητές στράτευσης. Το δεύτερο πρόστιμο των 6.000 ευρώ επιβλήθηκε από την στρατολογία Αθηνών στις 16 Σεπτέμβρη 2014, δηλαδή αυθημερόν με την ανακήρυξη της νέας ανυποταξίας του, περίπτωση κατά την οποία αποδεικνύεται ότι το κράτος επέδειξε υπερβάλλοντα ζήλο και εκδικητικότητα.

Μάλιστα, στις αρχές Δεκεμβρίου 2014 ο προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. Τρικάλων υπογράφει ξανά το πρόστιμο και το περνάει στο TAXIS˙ ενώ, στις 10 Φεβρουαρίου 2015 ο Χάρης Ρίτσιος εκλήθη από το αστυνομικό τμήμα Τρικάλων για να δώσει εξηγήσεις για άλλη μια φορά για την ανυποταξία του.

Επειδή οι κρατικοί μηχανισμοί κωφεύουν, το επαναλαμβάνουμε: το «ΑΔΙΚΗΜΑ» ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ (ανυποταξία στο στρατό), άρα και η «ΠΟΙΝΗ» – έστω και με τους δικούς τους άδικους νόμους – δεν θα μπορούσε παρά να είναι μόνο ΜΙΑ˙ ας τελειώσουν, επιτέλους, οι συνεχείς διώξεις και το διαρκές κυνήγι των ολικών αρνητών στράτευσης.

Φυσικά, ο σύντροφός μας και όλοι οι ολικοί αρνητές στράτευσης δεν κάνουν βήμα πίσω στις αξίες τους και δεν υποκύπτουν, ούτε στους χακί εκβιασμούς και ούτε στην οικονομική εξόντωση. Ανήκουν στον κόσμο του αγώνα και της ελευθερίας και στέκονται απέναντι στον κόσμο της τυραννίας, ακόμα πιο δυνατοί και αποφασισμένοι. Εξάλλου, οι αρνήσεις στον στρατό και ο αντιμιλιταρισμός είναι ένα κίνημα με βαθιές ρίζες στην ιστορία της ανθρώπινης κοινωνίας και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα εναντιώνονται στην βιομηχανία του πολέμου και στον θάνατο που σκορπά η βαρβαρότητα της κυριαρχίας ανά την υφήλιο.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ!!!

ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟΤΣΟΥΚΑΛΙ

”

Τις τελευταίες δεκαετίες ο στρατός προσπαθεί συνεχώς να ισχυροποιηθεί, να διατηρήσει και να αυξήσει όχι μόνο την ισχύ του αλλά και την αποδοχή του ως “αναγκαίο καλό” για την κοινωνία, παρισφρύωντας σε πολλές μορφές του κοινωνικου βίου, άλλοτε φανερα και άλλοτε συγκεκαλυμμένα.

Παράλληλα όμως, και απέναντι σε αυτή την λειτουργία και προσπάθεια του στρατού, δημιουργήθηκαν αντιστάσεις οι οποίες μέσα στα χρόνια άλλαξαν μορφή. Μία από τις πιο αιχμηρές παραμένει η άρνηση στράτευσης. Τα τελευταία χρόνια οι αρνήσεις στράτευσεις εξελίχθηκαν απο μία προσωπική άποψη σε συλλογικές πολιτικές θέσεις, επικοινώνησαν και συνδέθηκαν εντονότερα με πολιτικές και κοινωνικές διαδικασίες, ανιχνεύσαν τις προεκτάσεις του μιλιταρισμού και αντιτάχθηκαν επί του πρακτέου σε αυτόν.

Είναι σαφές ότι το “ιστορικό πλαίσιο”, ο χώρος και ο χρόνος, που διαμορφώνεται και εκδηλώνεται μια άρνηση στράτευσης μπολιάζει την ίδια την άρνηση. Το χαρακτηριστικό όμως μιας άρνησης είναι ότι δεν αφορά μια στιγμή και δεν παύει να ισχύει σε ένα νέο πλάισιο, αλλά φέρει ενεργά και επίκαιρα μηνύματα, θίγει θέματα για προβληματισμό και εντοπίζει προεκτάσεις του μιλιταρισμού. Είναι δηλάδή μία στάση-θέση που απλώνεται στο χρόνο.

Αυτά τα περιεχόμενα λοιπόν, αρνήσεων που γίναν σε διαφορετικό πλαίσιο, είχαν διαφορετική αφετηρία και αφορμή, θέλουμε να τα επικαιροποιήσουμε και να τα αναδείξουμε εκ νέου.