Η δίκη του Μ. Τόλη ήταν ορισμένη για την Παρασκευή 14/3/2014 στο στρατοδικείο του Ρουφ στην Αθήνα. Πάνω από 100 αλληλέγγυοι από αρκετές πόλεις της χώρας είχαν καταφθάσει από νωρίς στο Ρουφ κάνοντας ξεκάθαρο σε στρατοκράτες και λοιπούς παρατρεχάμενους του γελοίου ελληνικού στρατού ότι για εμάς οι δίκες αυτές σημαίνουν κάτι παραπάνω από μια απλή υπόθεση ανυποταξίας.
Πανό από πολλές συλλογικότητες και ομάδες, τρικάκια και κείμενα σχετικά με το στρατοδικείο του Μιχάλη είχαν κάνει από νωρίς την εμφάνιση τους στο στρατοδικείο καθώς και όλο τον υπόλοιπο καιρό πριν από αυτό, σε πολλές πόλεις της ελληνικής επικράτειας – αποτέλεσμα και της προσπάθειας αντιπληροφόρησης και προπαγάνδισης. Η αίθουσα είχε γεμίσει από κόσμο που ήταν εκεί όχι μόνο για να δείξει την αλληλεγγύη του στο σύντροφο Μ. Τόλη αλλά και για να προτάξει τον αντιμιλιταριστικό λόγο και δράση απέναντι στο συρφετό του στρατιωτικού μηχανισμού που για μία ακόμα φορά έδειξε την έλλειψη αντιλόγου στα αντιμιλιταριστικά περιεχόμενα που έβαλαν τόσο ο Μιχάλης όσο και οι μάρτυρες υπεράσπισης.
Μετά από μια πολύωρη δίκη ο σύντροφος Μ. Τόλης καταδικάστηκε σε 8 μήνες φυλάκιση με 1 χρόνο αναστολή καθώς αναγνωρίστηκαν τα ελαφρυντικά του «πρότερου έντιμου βίου» και τα «μη ταπεινά κίνητρα». Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η αρχική πρόταση του εισαγγελέα για 12 μήνες με 3ετή αναστολή (!) – πρόταση άκρως εκδικητική – καθώς και η τοποθέτηση του ότι «δε θέλει να μπει σε ιδεολογική αντιπαράθεση αλλά ο νόμος είναι έτσι». Σημαντική επισήμανση επίσης το γεγονός ότι ο στρατοδίκης μειοψήφησε σε κάθε απόφαση της έδρας αντίθετη με τις προτάσεις του εισαγγελέα αλλά η κάθοδος του εισαγγελέα Μακρή στην αίθουσα για να παρακαλέσει προσωπικά τον Μ. Τόλη να μην οξυνθούν τα πνεύματα.
Δε θα θέλαμε να επεκταθούμε πολύ περαιτέρω μιας και το κείμενο του Ξυπόλητου Τάγματος που αναδημοσιεύουμε μας καλύπτει πλήρως, παρά να πούμε πως για εμάς στρατοδικεία σαν κι αυτό αποτελούν ένα ακόμα πεδίο ανοιχτής αντιπαράθεσης με το στρατιωτικό μηχανισμό και όλα αυτά που πρεσβεύει. Θα θέλαμε μέσα από διαδικασίες σαν αυτήν, ο αντιμιλιταριστικός λόγος να μεγαλώνει και να γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι η άρνηση στον στρατό και κατ’ επέκταση σε όλους τους καταπιεστικούς μηχανισμούς που βιώνουμε καθημερινά είναι για εμάς μια θέση μάχης.